Mesane tümörlerinin risk faktörlerine baktığımızda aslında diğer kanser türevlerinden çokta farklı olmadığını görmekteyiz. Bu risk faktörlerini kısaca özetleyecek olur isek;
Sigara kullanımı: Sigara kullanımının mesane kanseri riskini 2-3 kat artırdığı birçok çalışmada gösterilmiştir. Sigara içerisinde bulunan poliaromatik hidrokarbonlar ve 4-aminobifenil’in mesane kanserine neden olan başlıca bileşenler olduğu bilinmektedir. Sigara kullanım miktarı ve süresi ile doğru orantılı kanser gelişme riski de artış göstermektedir. Genel olarakta sigara kullanımı ile kanser gelişmesi arasında geçen sürenin ortalama 20 yıl kadar olduğu ifade edilmektedir.
Endüstriyel maruziyet: Endüstriyel maruziyet ile kanser arasındaki ilişki ilk olarak mesane tümöründe ortaya konulmuştur. Tekstil ve kauçuk sanayisinde kullanılmakta olan anilin adlı içerisinde yer alan 2-naftilamin, 4-aminobifenil, 4-nitrobifenil maddeleri ile mesane tümörü ilişkisi uzun zamandır bilinmektedir.Aynı zamanda boya ve tekstil sanayisinde uzun süre çalışanlarda mesane tümörü daha erken yaşlarda karşımıza çıkmaktadır.
Yaş Faktörü: Mesane tümörü sıklıkla 60-70 yaş aralığında karşımıza çıkmaktadır. 40 yaşına altında nadiren görülmektedir. Yine genç yaşlarda saptanan tümörlerin yaşlı hastalarda saptanan tümörlere oranla daha erken evre ve daha yavaş seyirli olma avantajları olduğu bilinmektedir.
Kemoterapi: Özellikle siklofosfamid ve ifosfamid içeren kemoterapi protokolleri ile mesane tümörü arasında ilişki çok açıktır. Belirtilen bileşenleri içeren kemoterapi protokollerin alınması gereken durumlarda olası mesane tümör riskini azaltmak için mesna kullanımı, bol sıvı alınması, ve sonda takılarak ilaçların mesaneye olan temasını azaltıcı manevralar önerilmektedir.
Şistozoma Hematobyium Enfeksiyonu: Kuzey Afrika’da sık olarak görülen, idrar kesesinde yapmış olduğu tahribatın bir sonucu olan mesane kanserine neden olan bir enfeksiyon etkenidir. Diğer etmenlerden farklı olarak oldukça kötü seyir gösteren yassı epitel hücreli tipinde mesane kanserine neden olmaktadır.
Kronik irritasyon ve enfeksiyonlar: Uzun süre sondalı kalmak ve sık tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonları uzun dönemli mukozal hasara neden olarak ilerleyen süreçte mesane kanseri gelişimine neden olmaktadır. Sürekli sondalı olan hastalarda birkaç yıl sonunda prekanseröz lezyonlar ve ardından da tümöral süreç ortaya çıkabilmektedir. Bu nedenle sürekli sonda ile takip edilmek zorunda olan hastaların belirli aralıklarla radyolojik görüntüleme ve sistoskopik takipleri gerekmektedir.
Genetik yatkınlık: N asetiltransferaz-2, glutatyon S-transferaz, M1 homozigos delesyonu, CYP2A1 ekspresyonu mesane kanseri riskini artıran genatik faktörlerdir. Ne yazık ki bu faktörler değiştirilebilir önlenebilir değildir. Risk faktörlerinin varlığı halinde yakın aralıklarla kontrollerin yapılması gerekir.
Pelvik radyasyon: Mesane kanseri riskinde %10 dolaylarında bir artışa neden olabilmektedir. Radyoterapi teknolojisindeki gelişmeler ile bir risk kısmen de olsa azalmıştır.